به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، وبگاه شبکه قطری «الجزیره» در گزارشی نوشت: «چه دنیای خوبی»؛ غالباً این جمله و مشابه آن را هنگام مشاهده یکی از زیبایی‌های اطراف خود یا نگاه به ستارگان آسمان صاف هنگام شب و یا تماشای مناظر سرسبز و فرح بخش از پنجره خانه و خودروی خود بیان می‌کنیم. در این لحظات احساس خوشحالی می‌کنیم و به اندیشیدن وادار می‌شویم.
بسیار خوب، آیا می‌دانیم رنگ سبز در کجای این هستی وجود دارد؟ بسیار در مورد «سیاره سبز» شنیده‌ایم؛ هر قدر مناطق سرسبز و پر از درختان و گیاهان بیشتر باشد، زندگی نیز جذابتر و تمام فضاها پر از اکسیژن می‌شود. ولی شاید ندانید که ما آدم‌ها بیشتر جنگلهای اصلی دنیای خودمان را نابود کرده‌ایم. در تصویر زیر که نتیجه پروژه نظارت بر جنگلهای جهان بوده است، به وضوح نمایان است که چقدر از فضای سبز اطرافمان نابود شده است. آنچه به رنگ سبز است فضای سبز و آنچه به رنگ ارغوانی، میزان فضای سبزی است که از بین رفته است.
تنها در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۲ میلیون هکتار از جنگلهای جهان از بین رفته و این به مثابه آن است که مساحتی به اندازه شبه جزیره سینای مصر جنگل باشد و کم کم طی ۱۲ ماه نابود شود. در نگاه اول شاید این مساحت کم به نظر آید، اما اگر ارزش آن طی چند دهه را محاسبه کنیم، باتوجه به اینکه در حال حاضر فضای سبز زیادی نداریم، نتیجه وحشتناک خواهد بود.
زندگی بشر یک شبکه متصل به هم است که هر طرفی باید در خدمت طرف دیگر باشد؛ این قانون طی چهار و نیم میلیارد سال گذشته جاری و ساری بوده است اما انسان‌ها نپذیرفتند که در خدمت زندگی باشند و عطایای آن را به عنوان هدیه بی‌جواب پذیرفتند. با کاهش وحشتناک میزان جنگلهای سبز در جهان به دلایل مختلف، تعداد موجودات زنده نیز به نسبت بسیار بالایی کاهش یافت. نقشه زیر به خوبی نشان می‌دهد که اگر نابودی جنگلها تا سال ۲۰۹۰ به همین شکل ادامه یابد چه برسر جهان ما خواهد آمد. در این نقشه نشان داده می‌شود که تنها در مناطق سبز تعداد موجودات زنده افزایش خواهد یافت و دیگر مناطق این میزان به نسبت دو سوم کاهش خواهد یافت.
سومین فاجعه‌ای که طی سال‌های آتی در انتظار ماست و این روزها در مورد آن زیاد شنیده می‌شود، تغییر آب و هوایی است. آیا تا به حال شرایط آب و هوایی طی دهه‌های گذشته را باهم مقایسه کرده‌اید؟ شاید ندانید که گرمترین سال‌های تاریخ ما طی بیست سال گذشته بوده است که می‌توان با مقایسه میزان افزایش دما در سه دهه گذشته متوجه شد که در جه حرارت زمین و دما به چه شدتی در حال افزایش بوده است و گویی جهنمی در راه است تا همه ما را در خود بسوزاند. نقشه زیر گویای این فاجعه است.
زندگی موجودات بر روی زمین توسط دو سپر آب و هوایی و تنوع بیولوژیکی حفظ می شود، اما اکنون دورانی را سپری می‌کنیم که دانشمندان هواشناسی معتقدند دلیل اصلی این تغییرات خود ما انسان‌ها هستیم؛ ما با استفاده مستمر و بیش از حد از سوخت های فسفری و فصیلی میزان غلظت دی اکسید کربن در جو را به طور بی سابقه ای افزایش داده ایم که این موضوع باعث افزایش شدید دمای هوای زمین خواهد شد. تنها افزایش دما فاجعه‌ای نیست که تغییرات آب و هوایی به وجود می‌آورد، بلکه کاهش شدید آب های زیرزمینی، گردبادهای شنی و وزش بادهای به شدت سرد از دیگر عواقب این پدیده است که زندگی انسان را با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهد کرد. در نقشه زیر میزان افزایش کم آبی در مناطق مختلف دنیا تا سال ۲۰۴۰ به وضوح نمایان است.
اینجا این سوال پیش می آید که آیا ما به پایان راه رسیده ایم و هیچ راهی برای حل این مشکل وجود ندارد؟ در واقع انسان همواره بر ابتکار عجیب ترین راه حل ها توانایی داشته و اگر به نخبگان اجازه داده شود، راه حل‌های گوناگونی را ارائه خواهند کرد، اما در مشکلات اینچنینی و به ویژه در معضل تغییر آب و هوایی اختلاف علمی نیست بلکه اختلاف در حل این موضوع، سیاسی است.
یکی از راه حل هایی که برای حل مشکل تغییرات آب و هوایی ارائه شد، توافق نامه پاریس بود که اجرای آن می‌تواند به نسبت قابل توجهی از تولید گازهای گلخانه ای و افزایش دمای زمین بکاهد. اما همانطور که در نقشه زیر مشاهده می‌کنید، همه کشورها این توافق را امضا کرده و به آن پیوسته‌اند جز یک کشور یعنی آمریکا که خود بزرگترین عامل افزایش گازهای گلخانه‌ای در جهان و افزایش درجه حرارت کره زمین است.
علی رغم آنکه منطقه ما تنها ۵ درصد از گازهای گلخانه ای و عامل افزایش دمای زمین را تولید می‌کند، ولی بیش از سایر مناطق دنیا تحت تأثیر پیامدهای منفی تغییرات آب و هوایی قرار خواهد گرفت. ما امروز در معرض خطرناکترین حواث و فجایع تاریخ زمین قرار داریم، فقط به این دلیل که یک نفر همچنان در حال مجادله است که آیا آنچه روی داده نتیجه اقدامات بشری است یا خیر، ولی طبیعت به جدل‌ها گوش نمی‌دهد و چه بخواهیم و چه نخواهیم به بدترین شکل به تغییرات پاسخ می‌دهد.
انتهای پیام/
نظر شما